martes, 14 de agosto de 2012

Sin dudar esta será la cuenta atrás

Hojas solitarias que se llevan dejar entre la lluvia seca de verano.
Besos que odias y que echas de menos.
Insignificante todo, como tú.
Apágate entera y llora desconsolada por una canción que aún no ha empezado.
Mientras, yo, vuelvo a imaginar mundos de diversos colores entre mis cuatro paredes blancas.
Intento decirle a mi almohada que pronto todo va a cambiar, sin embargo ella me grita al oído mientras sueño que deje de soñar.
Y si no, simplemente seguiré escribiendo frase tras frase, aunque a nadie le guste o le agrade, solo para sentirme bien conmigo misma y dejar que mis ojos se descarguen con cada golpe en el teclado.
Todo está perdido y nadie se da cuenta, aunque intenten llorar tras esas máscaras de ignorancia y sobriedad.
Te arrancaré esa maldita flor de la boca, esa dichosa sonrisa que me vuelve a poner sobre una cuerda floja demasiado fina.
Intentaré con cada respiración que sienta sacarte de aquí, tirándote a la basura como cada pañuelo que usé recordándote.
"Pode que só sexa unha rapaza con moito tempo de lecer..."