viernes, 10 de junio de 2011

A paisaxe verde desaparece ante os meus ollos convertíndose en sombras transparentes.
O sistema binomial da terra prográmase na miña presencia convertíndoo todo en ceros e uns.
Agora o único que hai son maquetas dun futuro insostibel que parece ter a cor da choiva.
O verán achégase abafando o meu cerebro e convertíndoo en masa escura que todo o traga.
E eu corro desesperada aos meus cascos contra a polución que me farán desaparecer e aillarme completamente das espirais...