Afundímonos nunha lagoa azul,
mentres, as nosas verbas
pérdense nas areas dun reloxo.
O patrimonio cultural da miña lingua é incinerado polo tempo,
que acosa como un violador aos meus pensamentos,
demasiado[quizáis neglixentes]
e pouco misóxinos para eses raposos-ovellas,
infantilmente continuistas...
Mithos que descoñezo,
tan ignorante e pouco afrancesada...
Infel á miña alborada,
perante un número calquera
elevado ao cuadrante da túa pel.
"Pode que só sexa unha rapaza con moito tempo de lecer..."
No hay comentarios:
Publicar un comentario